İnsandan Kaçan | Kitap Yorumu

Hepinize selamlar. Bugün sizlere Molière’in ,daha çok bilinen ismiyle Jean-Baptiste Poquelin’in, yazdığı “İnsandan Kaçan” isimli oyunun incelemesini yapıyorum. Umarım bu incelememden hoşnut kalırsınız. O zaman sizleri daha fazla bekletmeden incelememe geçiyorum.

Ne anlatıyor?

Alceste, insanların ne düşüneceğinden korkmayan oldukça açık sözlü ve söylediklerinin arkasında duran oldukça dürüst bir adamdır.

Âşık olduğu Cèlimène ise kendi karakterine tamamen zıt bir karaktere
sahiptir. Ama ne var ki gönlüne söz geçirememektedir. Günün birinde Cèlimène yapılmaması gereken şeyler yapması üzerine Alceste onun hakkında ne düşüneceğini bilemez. Bu sadece Alceste’i değil, diğer herkesi de bir o kadar ilgilendiriyordur ve bundan dolayı olaylar çıkmaza doğru yol alır…

Benim düşüncelerim neler?

İnsanların birbirlerinin yüzüne gülüp arkalarından nasıl işler çevirdiğini gözler önüne seren,  sosyetenin dayattığı ve asla içlerinden gelerek yapmadığı gereksiz nezaket kurallarını taşlayan oldukça akıcı ve güzel bir kitaptı.

Sırf halktan daha üst tabakada bireyler oldukları için her şeyi kendilerine layık gören, yaptıkları şeylerin illa beğenilmesini isteyen ve insanları eleştirmekten çekinmeyen birçok karakter mevcut bu oyunda.

Alceste ise bunlara karşıdır. Kendisi dürüstlüğe, açık sözlülüğe ve kendi gibi olmaya çalışan yine üst tabakaya mensup bir kimsedir.

Öyle ki sevdiği kadın da bu bahsettiğimiz ikiyüzlülük ve benzeri olaylara karışınca Alceste bunu hem kendisine hem de sevdiği kadına yediremez.

Bu oyunda Alceste’nin tüm bu sosyetenin kendilerine dayattığı normları yıkmaya çalışışını ve bu tarz insanlardan uzak durmaya, bir nevi kaçmaya çalışışını okuyoruz. Aynı zamanda sosyeteye yaranmak için yağcılık yapmaya dünden razı tiplemeler de karşımıza çıkıyor.

Okuduğum oyun şeklindeki ilk kitaptı ve doğrusu kendisini çok sevdim. Cümleler karışık değildi, tam tersi hepsi anlaşılır ve özenle seçilmişti. Tabii bunda çevirmenin işini oldukça kaliteli bir şekilde yapması da etkilidir diye düşünüyorum.

Siz “İnsandan Kaçan”ı okudunuz mu? Okuduysanız sizin düşünceleriniz neler?

İncelememi okuduğunuz için teşekkür ederim. Kendinize çok dikkat edin, sevgiyle ve saygıyla kalın…

Bu kitaba puanım: 8/10

Alıntılar

“İnsan açıkyürekli, sözünün eri olsun istiyorum,

Gönlünden kopmayan tek sözü olmasın istiyorum.”

-------------------------------------------------------------------

“Değil hıncım herkese, tiksiniyorum tüm insanlardan

Kimileri kötü, zararlı olduklarından,

Kimileri kötülere hoş göründüklerinden,

İçlerinde de, mert insanların kötülüklerden

Duydukları o güçlü nefretin eksikliğinden.”

---------------------------------------------------------

“Lanet olsun! Öldürücü yaralar bunlar,

Kötülüklere çanak tutulduğunu görmek.

Kimi zaman içime öyle şeyler doğuyor ki birden,

İnsanlardan kaçıp çöle düşmek istiyorum ben.”

--------------------------------------------------------

“Öte yandan, binbir yeteneği de olsa,

Herkes zayıf yönünü görür insanın.”

---------------------------------------------------

“Öyle, bunda yarışabilirim herkesle.

Benim sevgim akıllara sığmaz,

Hiç kimse, bayan, sevmemiştir benim gibi.”

-------------------------------------------------------------

“İnsanlar hiçbir zaman haklı değildirler de ondan.

Yeridir onlara ne kazar kızsanız.

Görüyorum: Hangi işte olursa olsun

Densizce överler ya da korkusuzca eleştirirler.”

-------------------------------------------------------------------

“İnsan ne kadar çok severse o kadar az az övmeli sevdiğini;

Hiçbir şey bağışlanmazsa, gerçek sevgi doğar.

Bana köle gibi bağlanan,

Sıralı sırasız, uyuşturan övgüleriyle

Çılgınlıklarımı körükleyen o aşağılık

Aşıkların topunu birden sepetlerdim.”

-------------------------------------------------

“-Peki nedir seni böyle mutlu kılan?

+Kendimi aldatmak.”

--------------------------------------------------

“Herkes övülüyor günümüzde.

Günümüz modası, şaşılacak bir şey yok bunda.

Herkes büyük değerlerle bezenmiş,

Övülmek artık bir erdem değil.”

--------------------------------------------

“İçinde yaşadığımız yüzyılda yaman bir ahlaksızlık var,

İnsanlarla düşüp kalkmak istemiyorum artık.

Olur mu? Onur, doğruluk, utanma ve kanunlar,

Karşı tarafın bu davayı kazanmasına engeldir.

Her yerde haklı olduğum söyleniyor, yazılıyor;

Davamda haklı olduğuma da inanıyorum.

Ama sonuç, benim inandığım gibi değil:

Adalet benden yana, mahkeme ondan yana!

Yüz kızartıcı öyküsü bilinen bir herif,

Bu karanlık işten göğsünü gere gere çıktı!
Doğruluk eğrildi alçaklığından!
Beni boğazlayıp haklı çıkıyor!

Yalancı yüz, tükenmez söz, ağırlığıyla

Alt ediyor haklıyı yanıltıyor adaleti!

Suçunu da ödüllendiriyor mahkeme kararıyla!”

-----------------------------------------------------------------

“Hayır, ne derseniz kabulüm.

Her şey yalan dolanla, çıkarcılıkla yürüyor;

Gün uğursuzun, hileyle iş görenin,

Başka türlü yaratılmalıydı insanlar.

Ama ahlak kıtlığı toplumdan

Çekilmelerine neden olur mu?
İnsana özgü tüm eksiklikler

Yaşamda dünya görüşümüzü oluşturmaya yarar.

Erdemin bulduğu en güzel görev de bu;

Her şey doğruluğa bürünseydi,

Tüm insanlar açık yürekli, haksever, uysal

Olsalardı, yararlanmazdık erdemlerden,

Çünkü haklıysak, başkasının haksızlığına

Dayanabilmek için onlardan yararlanırız.”