Hepinize selamlar! Bugün sizlere Edmondo De Amicis’in yazdığı “Çocuk Kalbi” isimli kitabı inceleyeceğim. Şu sıralar pek inceleme yazamıyorum kusura bakmayın üstümde bir tembellik var. Ama bu günden sonra bloğuma daha fazla zaman ayıracağıma sizi temin ederim. Neyse lafı daha fazla uzatmadan incelememe geçiyorum.
Ne anlatıyor?
Üçüncü
sınıfa giden Enrico’nun günlüğünü okuyoruz bu kitapta. Okul hayatından,
arkadaşlarında, ailesinden ve okulda öğrendiği hikâyelerden tutun her şeye
kadar Enrico’nun hayatından kesitler önümüze sunuluyor.
Enrico’nun sınıfında her kesimden öğrenci bulunmakta. Zengin fakir fark etmeksizin herkese aynı sevgi ve saygıyla yaklaşan Enrico’nun arkadaşlarından da bolca bahsedilmekte kitapta. Kimi yerde ailesinin Enrico’ya bıraktığı notları da okuyor, okulda kendilerine temize geçirmeleri için verilen hikâyelerden de haberdar oluyoruz.
Benim düşüncelerim neler?
Gelişme
çağındaki her çocuğun mutlaka okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Kitaptaki
çocukların iyi yetiştirilmiş ve hatalarının farkında olan bireyler olmalarının
sebebi bana kalırsa kitapta geçen ebeveynlerin ve öğretmenlerin hal ve
hareketlerinden kaynaklı. Bir çocuk başka bir çocuğa zorbalık yapıyorsa ve bunu
fark eden başka bir çocuk daha varsa fark eden çocuk olaya hemen müdahale
ediyor. Günümüzde ise birçok kişi zorbalığa sessiz kalıyor çünkü kendisinin de
başının yanacağına inanıyor. Hem suçluya hem suçsuza azar çekildiğinden bana
kalırsa günümüz yeni nesli birçok olayı görmezden geliyor. Kitapta ise haksız
olabildiğince nazik bir şekilde uyarılıyor haklıya ise teşekkür ediliyor.
Hatalarının farkında olmaları sağlanıyor, kardeş gibi yetiştiriliyorlar.
Çocukları fanus içinde büyütmüyorlar. Çocuklar hayatın gerçeklerinin
farkındalar. Birbirlerine yardımcı oluyor, aralarında gizli bir bağ varmışçasına
birbirlerini koruyorlar.
Kısacası bir
çocuğun günlük hayatta yaşadığı olayları onun gözünden, onun kalbinden
okuyoruz. Siz “Çocuk Kalbi” isimli kitabı okudunuz mu? Sizin düşünceleriniz
neler?
Umarım bu incelememden
memnun kalmışsınızdır. Kendinize çok iyi bakın, sağlıcakla kalın…
Bu kitaba puanım: 7/10
Alıntılar
“Kitapların
senin silahındır, sınıf senin bölüğün, savaş alanı bütün yeryüzü ve bu zafer,
insanlığın zaferidir.”
“Hayatında
korkunç pek çok gün olacağını düşün, ama bunlardan en korkuncu anneni
yitireceğin gün olacaktır.”
“Annesine
hürmet eden bir katil yüreğinde hala dürüst ve asil bir şeyler taşımaktadır;
annesine acı çektiren ve onu yaralayan birisi ise en büyük şana sahip olsa bile
aşağılık bir adamdan başka bir şey değildir.”
“Küçükken
bayrağına saygı duyan, büyüdüğü zaman onu korumasını da bilecektir.”
“Çalışma izi
kir değildir. Tozdur, kireçtir, verniktir, ne istersen odur ama kir değildir. Çalışmak
insanı kirletmez. İşten dönen bir işçiye asla ‘pis’ deme. ‘Kıyafetinde işinin,
emeğinin izi var’ de.”
“Öğretmenler
daha iyi bir toplum yetiştirmek için çabalayan, tanınmayan ve yeterli derecede
karşılık almayan işçilerdir.”
“Ve bu
dünyada başına gelen her talihsizlik, her acı da öteki dünyaya doğru bir
atılımdır; çünkü her gözyaşı bir günahın kefaretidir, her gözyaşı bir günahı
siler.”
“Bir halkın
terbiyesi öncelikle sokaktaki tutumundan anlaşılır.”
