Fareler ve İnsanlar | Kitap Yorumu

 Hepinize selamlar. Bugün sizlere John Steinbeck’in yazdığı “Fareler ve İnsanlar” isimli kitabı inceleyeceğim. Umarım bu incelememden hoşnut kalırsınız. O zaman fazla oyalanmadan incelememe geçeyim.

Ne anlatıyor?

Mevsimlik tarım işçisi olan George ve Lennie uzun zamandır süregelen dostlukları sebebiyle ayrılmaz birer ikilidirler. George ne kadar zeki ise Lennie o kadar şapşaldır. Kaçtıkları çiftlik evinden çalışmak üzere başka bir çiftlik evine giderler. Hayallerindeki tek şey küçük bir toprak satın alıp başlarını sokabilecekleri kendi evleri olsun isterler bundan dolayı da çalışmak üzere çiftliğin yolunu tutmuşturlar. Peki Lennie bu kadar şapşalken ve ayak bağı olurken hayalleri gerçekleşebilecek midir?

Benim düşüncelerim neler?

Sonu beni etkileyen bir kitaptı. Irkçılığı, fakirliği, dostluğu ve benzeri şeyleri kaliteli bir kalemden okumak benim için büyük bir zevkti. Lennie’de her ne kadar zekâ geriliği olsa da o güzel yüreğiyle bir hayale tutunmanın ne kadar güzel olduğunu bize çocuksu bir masumlukla söylediği cümleleri ile hissettiriyor. İnsanların hiçbir zaman gerçekleştiremeyeceklerini düşündükleri şeyleri George ve Lennie bir hedef olarak görüp didinirler. Aslında karakterleri inceleyince hepsinin bir hayale, amaca ihtiyaçları olduğunu görüyoruz. Çünkü kimin bu toprak hayalinden haberi olsa kendileri de bu hayale hevesle dahil olmaya çalışıyorlar. Ama aslında hiç kimsenin hakkını alamadığını, sadece çalışmakla kalıp hayallerin bir “hayal”den ibaret olduğunu son sayfalardaki cümlelerden ağır bir şekilde hissediyoruz.

Siz “Fareler ve İnsanlar” kitabını okudunuz mu? Okuduysanız sizin düşünceleriniz neler? Kitabın sonu nasıldı?
İncelememi okuduğunuz için çok teşekkür ediyorum. Kendinize çok iyi bakın, sağlıcakla kalın…

Alıntılar

Slim, George’a içini görüyormuş gibi derin derin baktı. “Artık birlikte, seyahat eden, can yoldaşlığı eden pek kimse kalmadı,” dedi. "Nedendir bilmem. Belki de herkes birbirinden korkuyordur bu dünyada."

"İnsanın iyi olmak için akla ihtiyacı yoktur. Hatta bana zaman zaman bunun tam tersi olmalı gibi gelir. Çok zeki birini ele al, hemen hiçbir zaman iyi biri olmadığını görürsün."

“-Eh, kendi odamda ışığımı yakmaya herhalde hakkım var, değil mi? Hemen çık odamdan. Beni barakada nasıl istemiyorlarsa, ben de sizi burada istemiyorum

+Neden istemiyorlar?

-Siyahım da ondan. Oturup kâğıt oynarlar, siyahım ya, beni oynatmazlar… Kokuyorsun diyorlar. Bana sorarsan, asıl siz leş gibi kokuyorsunuz.”