Anna ve Fransız Öpücüğü | Kitap Yorumu

Hepinize selamlar. Bugün sizlere Stephanie Perkins’in kaleme aldığı “Anna ve Fransız Öpücüğü” kitabını inceleyeceğim. Umarım beğenirsiniz. Uzatmadan incelememe geçiyorum.

Ne anlatıyor?

Anna, babası tarafından Fransa’ya zorla gönderilir. Artık eğitimine orada devam edecektir. Kalbini, sevgili olup olmadıklarını bilmediği bir çocukla beraber Atlanta’da bırakır ve Fransa’ya gider. Orada tanıştığı St. Claire, Meredith, Rashmi ve John ile çok yakın arkadaş olurlar. St. Claire ile aralarında garip bir bağ oluşur ama bu garip bağ o kadar uzun sürecek mi? St. Claire’in bir sevgilisi, Anna’nın da sevgili olup olmadıklarını bilmediği bir hoşlandığı varken…

Benim düşüncelerim neler?

Beklentilerimi karşılamadı maalesef bu kitap. Belki de herkes çok övdü diye böyle oldu bilemiyorum. Ama hayal kırıklığına uğradım doğrusu. Rahatsız olduğum konulardan bir tanesi, bloğumu uzun zamandır okuyorsanız büyük ihtimalle biliyorsunuzdur, uygunsuz içerikti. Bir yere kadar uygunsuz içeriği atlayarak okuyabilirsiniz. Şahsen ben öyle yapıyorum. Uygunsuz içerikleri atlıyorum ama kitapta o kadar çok kullanılınca insan ister istemez kitaptan soğuyor doğrusu. Aynı zamanda bana kalırsa kitapta herkes “kimi seveceğini şaşırmış.” . Biri başka biriyle çıkıyor, sonra bir başkasıyla çok ama çok affedersiniz ama öpüşüyor. Ve bu durum beni ÇOK rahatsız etti. Araya uygunsuz diyaloglar ve uygunsuz içerik de girince bir yerden sonra gına geliyor insana.

Serinin tüm kitaplarını internetten istetmiştim. Umuyorum ki 2 ve 3. Kitapları çok daha güzel çıkar. Kitap genel olarak fena değildi ama bu bahsedilen durumlar ve argo/küfüler nedeniyle beraber kendimi kitaba pek yakın hissedemediğimden:

Bu kitaba puanım: 4/10

Alıntılar

“Acı olmasaydı tatlı hiç bu kadar tatlı olmazdı.”

“Uzunca süre maske takarsan altındaki kişiliği de unutursun.”

“Kendini tanıdıkça, isteklerini öğrendikçe, bazı şeylerin seni üzmesine daha az izin veriyorsun.”

“Seni bazı karanlık şeylerin sevildiği gibi sevdim, gizlice, ruh ve gölgenin arasında.”

“İkimiz için ev, bir mekân değildi. Bir kişiydi… Ve sonunda eve gelmiştik.”