Gecenin Hikâyesi Aylema | Kitap Yorumu

Hepinize selamlar. Bugün sizlere Nagihan Gökçe Kabal’ın yani daha çok bilinen adı ile N.G. Kabal’ın yazdığı “Gecenin Hikayesi Aylema” kitabını inceleyeceğim. Daha fazla sizi bekletmeden incelememe geçiyorum.

Ne anlatıyor?

Maya Efnan, kuzeni Dila ve Babaannesi dışında kimsesi olmayan 18 yaşında bir genç kızdır. 2 ya da 3 kişi dışında samimi olduğu pek kimse yoktur.

Yaşadığı küçük kasabada 2 ayrı grup vardır. Bağımlılılar-yani diğer bir değişle Soğuklar- ve Avcılar. Avcılar genellikle şehri Soğuklardan koruyan bireylerdir.

Maya normal bir günün akşamında geçmeye çalıştığı köprüde düşmek üzereyken bileğinden tutup onu kurtaran kişi tarafından bütün hayatı tepetaklak olur. Bu kişi Ayaz Tolunay’dır. İlerleyen günlerde Maya hiç istememesine rağmen Avcı olarak seçilince Avcıların eğitim gördüğü Akademi’ye gitmek durumunda kalır. Delicesine âşık olduğu Doruk Ilgaz ise Akademi’de önemli bir pozisyona sahiptir. Akademi’de vermek durumunda olduğu bir kararla daha önce kimsenin başına gelmemiş bir şeye imza atan Maya Efnan’ın, hayatının ellerinden kaymasını izlerken verdiği iç ve dış savaşın yanında Avcılar ve Soğuklar’ın da arasında bir rekabet başlayınca işler iyice karmaşık bir hal alır…

Benim düşüncelerim neler?

Objektif bir şekilde bu kitabı eleştireceğim. Kitapta hoşuma gitmeyen çok fazla şey oldu. Okurken bunların üstünde çok durmadım ama kitabı bitirdikten sonra üstüne düşününce rahatsız olduğum şeylerin bir hayli fazla olduğunu fark ettim. Rahatsız olduğum şeylerden bir tanesi diğer okurların da rahatsız olduğu gibi Maya’nın Doruk’a olan “bağımlılığı”. Buna aşk demek istemiyorum çünkü bana kalırsa Maya’nın Doruk’a olan hisleri aşk adı altında artık barındırılamaz. Bu daha çok artık insana zarar veren bir bağımlılık halini almış durumda ve ben bunları kitapta okurken doğruyu söylemek gerekirse aşktan soğudum. Aynı zamanda olay örgüsü bana kalırsa çoğu yerde hızlı geçilmiş. Hızlı geçilen olayların daha uzun anlatılmasını beklerdim.

Maya’nın “kötü kız” havaları da beni rahatsız etti. Kitabın cümlelerinden o kadar depresiflik akıyor ki bir yerden sonra gına geldi açıkçası.  

13-17 yaş arasının genel olarak hoşuna gidebilecek bir kitap ama bana kalırsa kitap o kadar da aman aman harika değildi. Sadece akıcıydı. Başka bir şey söyleyemem. Örneğin şimdi 25 yaşında biri bunu okumaya kalksa büyük ihtimalle yarısına gelemeden bırakır. Çıtır çerezlik bir gençlik romanıydı. Önerir misin deseniz maalesef ki pek önerebileceğimi söyleyemem. Belki okuyanlar benden daha çok beğenmiştir bilemiyorum ama beğenenlere saygım sonsuz elbette.

Bu incelememi okuduğunuz için teşekkür ediyor ve sevgilerimi gönderiyorum!

Bu kitaba puanım: 3/10

Alıntılar

“Güçlü bir karakterin olması hakkında bir şeyler biliyordum. Güçlü biri olduğunuz zaman insanlar ilk önce sizden vazgeçiyorlardı. Güçlü olduğunuz zaman canınızı yakmaktan çekinmiyorlardı. Canınız yanmaz diye düşünüyorlardı ancak güçlü olmanın yalnızca başa çıkmak olduğunu ben çok iyi biliyordum.”

“Karanlığı güneş battıktan sonrası sanmak ne büyük yanılgı, karanlık geceden daha büyükken.”

“Duymak istediğinizi söylemedikleri taktirde doğrular çok da önemli değildir ama insanların çoğu bunu kabullenmez.”

“Büyüleyici güzelliklerin ardında hep keskin acılar gizliydi.”