Winter | Kitap Yorumu

 Hepinize selamlar. Bugün sizlere Marissa Meyer’in yazdığı “Ay Günlükleri” serisinin final kitabı olan “Winter”ı inceleyeceğim. Final kitabı olmasına rağmen kendisinden sonra bir kitabı daha var ama serinin devamı niteliğinde değil. Yani bir ara kitap. Onu da inceleyeceğim inşallah ve sizlerle paylaşacağım. Ama bugünkü inceleyeceğim kitap “Winter”. O zaman çok uzatmadan incelememe geçeyim.

Ne anlatıyor?

Prenses Winter, üvey annesi Levana gibi değildi. Güzelliği büyüyle yapılmamıştı. İyi kalpliydi ve gören herkesi etkiliyordu. Ama büyüsünü kullanmaması ona pahalıya patlıyordu. Her geçen gün deliriyor, sanrılar görüyordu.

Kendisine büyük bir tutkuyla bağlı olan Jacin ile çocukluktan dayanan
dostlukları aslında dostluktan da öteydi ve ikisi de bunu biliyordu. Birbirlerine karşı farklı duygular besliyorlardı. Ama ne var ki Levana bunu bilmesine rağmen Winter’a asla ama asla Jacin ile olamayacağını hatırlatmaktan geri kalmıyordu.

Winter, Cinder’ın ve arkadaşlarının Ay Ülkesi’ni işgal etmeyi ve Levana’yı tahttan indirmeyi düşündüklerini öğrenince kendini onlara yardım ederken bulur.

Peki bu ekip Levana’nın oldukça güçlü muhafızlarını, sihirbazlarını ve sihrini yenebilecek miydi? Bir isyan başlatıp halkı örgütleyebilecekler miydi?  Bunca yıl ezilip hırpalanan halk cesaretini toplayıp Levana’ya karşı Cinder’ın yanında durabilecekler miydi?

Benim düşüncelerim neler?

Sanırım bu seriyi sevmemin sebebi yazarın karakterlerini zor durumda bırakmaktan çekinmemesi oldu. İçimizden “Her şeyden kurtuldular tamam ama bu olaydan nasıl kurtulacaklar?” diye düşünürken yazar olayı öyle bir ele alıp çözüm yolu sunuyor ki insanın içi adrenalinle doluyor. Karakterlerin içlerinde verdikleri savaş ve sevdiklerini koruma arzusundan aldıkları güç ile başları dik bir şekilde yürümeleri çok hoşuma gitti. Herkesin küçümsediği bir sayborgun bir şeyler başarmak ve insanları kurtarmak adına kendi canını hiçe sayması oldukça hoşuma gitti. Ama şüphe götürmez bir gerçek ki favorim Iko oldu bu kitapta. Bir androide göre verdiği tepkilerin insanlarınkine benzemesi ve  komik tepkileriyle kalbimde Kaptan Thorne gibi ayrı bir yere sahip oldu kendisi de.  

Biraz da çeviriden bahsetmek istiyorum. Diğer kitaplarda gözüme çarpmayan ama “Winter”da gözüme çarpan birtakım şeyler olunca diğer kitaplara bakayım dedim. Ve gözüme çarpan şeyin neden gözüme çarptığını anlamış oldum.

“Winter”da karakterler sanki Türklermiş gibi konuşuyorlardı. Yani nasıl söylenir bilemiyorum size anlayabileceğiniz şekilde şöyle anlatayım mesela yabancı bir film izlerken alt yazıda Türkçe bir deyime yer verilmesi ya da “Maşallah” denmesi gibi. Bunun sebebinin “Cress” dâhil olmak üzere “Cress”ten sonraki kitaplarda çevirmenin değişmesi olmuş. Beni rahatsız eden bir detay olmadı açıkçası ama dilin değişimini elbette ki fark ettim. “Cress”te bu dil değişimi çok göze batmasa da “Winter”da bunu belirgin bir şekilde görebiliyoruz.

Genel olarak sevdiğim bir seri oldu. Okuması keyifli ve merak uyandırıcıydı. Okumak isteyenlere kesinlikle öneririm. Bu seriyi elinizden bırakamayacağınızı düşünüyorum.

Benim düşüncelerim bunlardı. İncelememi okuduğunuz için teşekkür ederim. Kendinize çok iyi bakın, yeni yılınız tekrardan kutlu olsun!

Bu kitaba puanım: 9/10

Serinin ilk kitabı Cinder için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız.

Serinin ikinci kitabı Scarlet için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız.

Serinin üçüncü kitabı Cress için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız.

Serinin ara kitabı Levana için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız.

Alıntılar

“Umut, korkakların bahanesiydi.”

“İyiliği seçersek yalnızca iyi olduğumuza inanırız. İnsanları mutlu edeceğimizi. Onlara aşk, huzur ve tatmin vadettiğimizde iyilik yaptığımızı zannederiz. Oysa gerçeği görmelerini engelleriz ki bence bu da en büyük zalimliklerden biri.”

“Son zamanlarda ne düşünüyorum, biliyor musun? Galiba kusursuzluğun da kendi içinde kusurları olabiliyor. Gerçi bazen de kusursuzluğa katkıda bulunan bir kusurdur.”

“Kendi zihnimden korkmadığımda, mutlu ve güvende olacağım.”