Simyacı | Kitap Yorumu

Hepinize selamlar. Bugün sizlere Paulo Coelho’nun yazdığı “Simyacı” isimli kitabı inceliyorum. Umarım bu incelememden hoşnut kalırsınız. Sizleri bekletmeden hemen incelememe geçiyorum.

Ne anlatıyor?

Santiago, Endülüslü bir çobandır. Koyunlarını otlatır, onlarla sohbet eder, gezer, şarap içer ve kitap okur. Hayatı sıradan ve gezerek geçiyordur yani. Çoban olmaktan mutluluk duyan Santiago günün birinde içinde firavunağacı bitmiş yıkık dökük bir kilisede uyuma kararı alır ve o gece daha önce bir kez daha gördüğü bir rüyayı bir daha görür.

Rüyasında, Mısır Piramitlerinin dibine gömülmüş bir hazine olduğunu ve on
a ulaşması gerektiğini görür. Santiago iyice meraklanır ve bir rüya yorumcusuna görünür. Rüya yorumcusundan çok da umduğunu bulamayana Santiago bu sefer yaşlı bir adamla karşılaşır. Ama bu adam sıradan bir adam değildir. Bu adam bir Şalem Kralıdır. Böğrü parıl parıl parlayan bu adamın sıradan bir insan olmadığını Santiago hemen anlar. Şalem Kralı, Santiago’ya Kişisel Menkıbeden bahseder. Evrenin Dili, yaşam iksiri ve hayatın anlamıyla ilgili öğreneceklerinden habersiz bir şekilde bu uzun soluklu yolculuğa atılan Santiago, kendini hiç olmadığı kadar hazır hissediyordur.

Benim düşüncelerim neler?

“Simyacı” okurken hayatı seveceğiniz, hayatın anlamını çözümleyeceğiniz, içinizi umutla ve amaç duygusuyla dolduran bir kitap. Öyle ki okurken dünya, yaratılış ve Evrenin bize anlatmaya çalıştığı şeyler hakkında bilgi sahibi oluyoruz.

Santiago, asla pes etmeden amacı doğrultusunda ilerledi de ilerledi. Birçok hayat dersi edindi, yüreğiyle konuşmayı öğrendi, aşkı tattı ve birçok kere de parasız pulsuz kaldı. Ama asla pes etmedi ve Kişisel Menkıbesinin peşine düştü. Birçok insanın Kişisel Menkıbesini takip edemeden ölmesi o kadar acıdır ki Santiago bu yaptığından gurur duyuyor, ölse bile gözünün açık gitmeyeceğini biliyordur.

Bu yolda karşısına çıkan kişilerin yazgısının bir parçası olduğunun bilincindedir. Yazgısı ve kalbi onunlayken Santiago, bu yoldaşlarının da önderliğinde amacına ulaşabilecek midir? Hazine gerçek midir?
Bayılarak ve çok severek okuduğum bir kitap oldu. Tam köşe başı kitabı dediğimiz tarzda bir kitaptı. Bize ilham veren ve yanımızdan ayırmayacağımız türdeki bu kitabı hepinizin okumasını şiddetle tavsiye ediyorum.

Benim düşüncelerim bunlardı. Siz “Simyacı” kitabını okudunuz mu? Sizin düşünceleriniz neler?

İncelememi okuduğunuz için teşekkür ederim. Kendinize çok dikkat edin, Kişisel Menkıbenizin peşinden gitmekten korkmayın…

Bu kitaba puanım: 10/10

Alıntılar

“Bir düşü gerçekleştirme olasılığı yaşamı ilginçleştiriyor.”

“Her gün birlikte olmak gereksinimi duymaksızın, her zaman yeni dostlar ediniriz. Papaz okulunda olduğu gibi her zaman aynı insanları görürsek onları yaşamımızın bir parçası saymaya başlarız. Yaşamımızın bir parçası saydıkça da onlar bizim yaşamımızı değiştirmeye kalkışırlar. Bizi görmek istedikleri gibi değilsek hoşnut olmazlar, canları sıkılır. Çünkü, efendim, herkes bizim nasıl yaşamamız gerektiğini elifi elifine bildiğine inanır. Ne var ki, hiç kimse kendisinin kendi hayatını nasıl yaşaması gerektiğini kesinlikle bilmez.”

“Çünkü dünyada bir büyük gerçek vardır: Kim olursan ol, ne yaparsan yap, büyün yüreğinle gerçekten bir şey istediğin zaman, Evren’in Ruhu’nda bu istek oluşur. Bu senin yeryüzündeki özel görevindir.”

“Ve bir şey istediğin zaman, bütün Evren arzunun gerçekleşmesi için işbirliği yapar.”

“İnsanlar yaşama nedenlerini pek çabuk öğreniyorlar. Belki de gene aynı nedenle hemen pes ediyorlar. Ama, dünyanın hali böyle işte.”

“Ben de herkes gibiyim. Dünya gerçeklerine oldukları gibi değil de olmalarını istediğim gibi bakıyorum.”

“Düşümü gerçekleştirmekten korkuyorum, çünkü o zaman yaşamak için bir sebebim olmayacak.”

“Ama, büyük bir hayal kırıklığına uğramaktan korkuyorum; bu yüzden hayal kurmakla yetinmeye çalışıyorum.”

“Herkes kendi düşlerini aynı şekilde göremez; kendince görür”

“Öyle zamanlar vardır ki, insan hayat ırmağının akış yönünü değiştiremez.”

“Yaşıyorum. Ve bir şey yerken yemekten başka bir şey düşünmem. Yürüdüğüm zaman da yürüyeceğim, hepsi bu. Savaşmak zorunda kalırsam, ölüm şu gün ya da bugün gelmiş vız gelir tırıs gider. Çünkü ben ne geçmişte ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı başarabilirsen mutlu bir insan olursun. Çölde hayat olduğunu, gökyüzünde yıldızlar olduğunu ve insan hayatının özünde bulunduğu için kabile muhariplerinin savaştıklarını anlayacaksın. O zaman hayat bir bayram, bir şenlik olacak; çünkü hayat, yaşamakta olduğumuz andan ibarettir ve sadece budur.”

“İnsan sevince, nesneler daha çok anlam kazanıyor.”

“Kötülük, insanın ağzından giren şeyde değildir. Kötülük oradan çıkandadır.”

“İnsan sevdiği için sever. Aşk’ın hiçbir gerekçesi yoktur.”

“Seni seviyorum, çünkü bütün Evren sana ulaşmam için işbirliği yaptı.”

“-Yüreğim bir hain. Devam etmemi istemiyor.

+Ne ala. Bu da yüreğinin diri olduğunu gösteriyor. Şimdiye kadar elde etmeyi başardığın şeyleri bir düşle değiştokuş etmekten korkması korkması kadar doğal ne var.

-Öyleyse neden yüreğimi dinlemek zorundayım?

+Çünkü onu susturmayı hiçbir zaman başaramazsın. Hatta onu dinlemiyormuş gibi yapsan da o gene oradadır, göğsündedir; hayat ve dünya hakkında ne düşündüğünü sana tekrarlamayı sürdürecektir.

-Bir hain olsa da mı?

+İhanet, senin beklemediğin bir darbedir. Ama sen yüreğini tanıyacak olursan, sana baskın yapmayı hiçbir zaman başaramayacaktır. Çünkü onun düşlerini ve arzularını tanıyacaksın ve onları hesaba katacaksın. Hiç kimse kendi yüreğinden kaçamaz. Bu nedenle en iyisi onun söylediklerini dinlemek. Böylece, kendisinden beklemediğin bir darbe indirmeyecektir kesinlikle sana.”

“-Yüreğim acı çekmekten korkuyor.

+Yüreğine, acı korkusunun, acının kendisinden de kötü bir şey olduğunu söyle. Düşlerin peşinde olduğu sürece hiçbir yürek kesinlikle acı çekmez.”

“En karanlık an, şafak sökmeden önceki andır.”

“Gözler ruhun gücünü gösterir.”

“Bir düşün gerçekleşmesini bir tek şey olanaksız kılar: başarısızlığa uğrama korkusu.”