Harry Potter ve Ölüm Yadigârları | Kitap Yorumu

Hepinize selamlar. Bugün size J.K. Rowling’in yani Joanne Kathleen “Jo” Rowling’in yazdığı “Harry Potter” serisinin son kitabı olan ve 3 gün önce bitirdiğim “Harry Potter ve Ölüm Yadigârları”nı inceleyeceğim. Umarım bu incelememden memnun kalırsınız. O zaman uzatmadan incelememe geçiyorum.

Ne anlatıyor?

Sihir dünyası büyük bir savaşın içine doğru çekilirken Harry, Ron ve Hermione Hogwarts’a 7. yıllarında dönmezler ve Dumbledore’un kendilerine bıraktığı Hortkulukları yok etme görevini tamamlamaya çalışırlar. Bir yandan Ölüm Yiyenler’den kaçarken bir yandan Voldemort her an karşılarına çıkabilir korkusuyla temkinli hareket etmektedirler. Çıktıkları bu yolda sadece büyüleri değil aynı zamanda sabırları ve sevgileri de sınanacaktır. Harry’nin birçok kişinin geçmişiyle birlikte kendi geçmişinin de kapılarını aralaması daha önce olaylara baktığı dar pencerenin belki de değişmesini sağlar… 

Benim düşüncelerim neler?

Harry Potter serisi sanırım birçok okur ve izleyen gibi benim için de çok farklı bir dünyaydı. Gerçek anlamda ilk defa kendimi bir dünyaya ait hissettiğimi itiraf etmeliyim. Hogwarts sanki diğer büyücüler gibi benim de bir yuvammış gibi hissettim tüm seri boyunca. Seriyi bitirmek beni mutlu etti çünkü gereksiz uzatılması kitaptan soğumaya yol açacaktı. Demem o ki bana kalırsa tam zamanında bitirilmiş. Ama bu demek değil ki içimde bir hüzün dalgası yok. Bu dünyadan ayrılacak olma düşüncesi beni üzüyor. Sanırım biraz fazla benimsedim. Gerçek dünyadan bir kaçış, bir sığınaktı benim için Harry Potter dünyası.

Sonu oldukça tatmin edici bitti. Bazı olaylar -çok fazla ayrıntı vermemeye çalışacağım ağzımdan bir şeyler kaçırmamak adına- sanki benim kaybımmış, benim hatammış gibi fazlasıyla üzdü, matem havasına soktu. Yeri gelince karakterlerin sevinçlerini, korkularını, hayallerini ve ümitsizliğini paylaştım. Böyle geçen birkaç haftanın sonrasında seriden elimi ayağımı her ne kadar çekmek zor olacak olsa da güzel şeylerin sonu olduğunu hatırlayıp bize de bunu kabullenmek düşer.

Bir de J.K. Rowling'in yaptığı metaforlar çok hoşuma gitti -metafor demenin daha doğru kaçacağını düşünüyorum yanlışsam düzeltin lütfen-. Mesela beyinlerin olduğu oda gibi. Beyinler hatıralardan, anılardan oluşuyordu. Ve bu beyinler saldırdığında canı çok acıtıyordu çünkü hatıralar her şeyden çok canı acıtır. Böyle küçük ayrıntılar çok ama çok hoşuma gitti. Bu ve daha benzeri birçok şey gözümden kaçmadı ve memnun olmamı sağladı.

Siz “Harry Potter ve Ölüm Yadigârları”nı okudunuz mu? Okuduysanız siz neler düşündünüz, hissettiniz?

İncelememi okuduğunuz için teşekkür ederim. Kendinize çok dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın…

Harry Potter’ın ilk kitabı için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız.

Harry Potter’ın ikinci kitabı için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız.

Harry Potter’ın üçüncü kitabı için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız.

Harry Potter’ın dördüncü kitabı için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız.

Harry Potter’ın beşinci kitabı için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız.

Harry Potter'ın altıncı kitabı için yaptığım incelemeye ulaşmak için tıklayınız. 

Bu kitaba puanım: 10/10

Alıntılar

“Ölülere acıma, Harry. Yaşayanlara acı, her şeyden çok da, sevgisiz yaşayanlara.”

“Ama belki de iktidara en uygun olanlar, onu hiçbir zaman elde etmeye çalışmamış olanlardır.”