Illuminae | Kitap Yorumu

Hepinize selamlar! Bugün Jay Kristoff ve Amie Kaufman’ın yazdığı “Illuminae” kitabının incelemesini sizlerle paylaşacağım. Kitap hakkındaki düşüncelerimi öğrenmek istiyorsanız incelememin en sonunda bulundurduğum “Benim düşüncelerim neler?” kısmına bakabilirsiniz. Uzatmadan incelememe geçiyorum!

Ne anlatıyor?

Kady Grant, o sabah erkek arkadaşı Ezra Mason’dan ayrıldıktan sonra pencere kenarında otururken başına daha kötü ne gelebileceğini düşünüyordur. Elbette kimse gezegeninin istila edileceğini düşünmez. Kady ve Ezra’nın gezegeni olan Kerenza, uzayın çoğunu hâkimiyeti altında tutan bir megaşirket tarafından istila edilir. Bunun üzerine Alexander, Hypatia ve Kopernik isimli uzay gemilerine binip Kerenza’dan kaçmaya başlarlar. Sığınmacı olarak kaldıkları bu gemilerde Kady, birtakım sırların kendilerinden saklandığını biliyordur. Bu gizemi çözmek içinse o sabah yüzüne bile bakmak istemediği erkek arkadaşı Ezra’dan başka seçeneği yoktur. Aynı zamanda geminin yapay zekâsı AIDAN aldığı hasarlar sonucu düşmanca adımlar atıyordur. Kerenza sığınmacıları ve onlara yardım edenler bu zorlu uzay yolculuğunu tamamlayıp kendilerine savaş açan megaşirketi yenebilecekler midir? İşte orası tam bir gizem…

Benim düşüncelerim neler?

Kitabı ilk aldığımda yarıda bırakmıştım. Çünkü hiçbir şey anlamamıştım ve daha sakin bir kafayla okumam gerektiğine kanaat getirip kitabı kitaplığıma geri koymuştum. Geçen gün tekrardan başlamaya karar verdim ve başladım.

İlk öncelikle şunu söylemeliyim ki kitap 100-150. Sayfalardan sonra açılıyor. Kitabın içindeki küfürler sansürlenmişti bu iyi bir özellik. Ama bazı ağza alınmayacak ayıp kelimeler sansürlenmemişti ve bu beni birazcık rahatsız etti çünkü birkaç sayfada bu durum tekrarlanmaya devam ediyordu. Onun dışında son sayfalarda Kady’nin acısını gerçekten yazarlar bize öyle bir hissettiriyorlar ki resmen oturup Kady yerine ağlayasım geldi (biraz duygusal olabilirim :) ). Başarılı bir kitaptı. Kitabı okurken klasik türde yazılmış bir roman beklemeyin. Bu kitap, kitabın kapağının arkasında da yazdığı gibi roman türünü tekrardan tanımlayan bir kitap. İlk başlarda hiçbir şey anlamayabilirsiniz ama ortalara doğru gerçekten de akıcılığı yakalıyor yazarlarımız.

Bu kitabı fuarda elime alıp incelemeye başlamıştım. O zamanlar sürekli herkesin dilinde "Illuminae" kitabından başka bir şey yoktu. Ben de kitabı iyice merak edip kitap yorumlarına baktım. Neredeyse hepsi olumluydu. O sırada iki kız yanıma geldi.

“Kitabı almayı düşünüyor musun?” diye sordular. Ben de:

“Evet aslında merak ediyorum.” Deyince,

“Kesinlikle al mükemmel bir kitap.” Falan dediler ve bayağı bir kitabı övdüler. Eee ben de dayanamadım hop aldım kitabı. Büyük ihtimalle bu incelemeyi görmeyecekler ama onlara buradan sevgiler gönderiyorum!

Aslında Illuminae benim için bahsettikleri kadar efsane bir kitap değil de daha sade bir güzelliğe sahip bir kitap olarak aklımda kaldı. Belki devam kitapları olan “Gemina” ve “Obsidio”yu okursam diğerleri gibi düşünebilirim. Ne de olsa daha sadece 1. Kitabı okudum. Fena bir kitap değildi. Gayet güzel. Ama o kadar da bahsettikleri gibi bana aman aman bir kitapmış gibi gelmedi. İyiydi, hoştu. Okunabilir bir kitaptı. Bir de kitapta kelimelerle bildiğiniz resim yapmışlar bu çok ama çok hoşuma gitti. Ekranda gördüğünüz resimler bunlardan bazıları.

Aynı zamanda normalde bloğuma seri kitaplarının sadece 1. Kitaplarının incelemesini yazıyordum ama bu günden sonra devam kitaplarının da incelemesini yazmayı düşünüyorum. Yani “Gemina” ve “Obsidio” kitaplarının da incelemesini büyük bir ihtimalle atarım ve artık yoluma böyle devam ederim.

Benim kitap hakkındaki düşüncelerim bunlar. Umarım bu incelememi beğenirsiniz. Kendinize çok iyi bakın kucak dolusu sevgiler gönderiyorum hepinize!

Alıntılar

“Düşünmek hayatınıza mal olur.”

“Sadece insan kaybettikçe, elinde ne kadar az şey kaldığını daha iyi anlıyor.”

“Sözler kelimeden başka bir şey değil. Hiçbir şey ifade etmezler.”

“Zorbalık karşısında sessiz kalan herkesin içindeki insan ölmeye mahkûmdur.”

“Seni ne kadar çok önemsediğimi gösterebileceğim onca zamanı elimden kayıp gitmesine izin verdim, sanki evrendeki tüm zaman bizimmiş gibi.”

“Deliliğin tanımı aynı süreci tekrarlayıp farklı bir sonuç beklemekse insanlığın çoğu deli olmalı.”

“Belki de cesaret insanların toplu deliliğinin etrafına sardığı çehreden başka bir şey değildir.”

“Bitmediği sürece geç değildir.”