02.02 Ayçiçeği Karnavalı | Kitap Yorumu

Hepinize selamlar! Bugün sizlere Nagihan Gökçe Kabal’ın, yani N.G. Kabal’ın, yazdığı “02.02 Ayçiçeği Karnavalı” adlı kitabı inceleyeceğim. Umarım bu incelememi beğenirsiniz. Daha fazla sizi bekletmeden hemen incelememe geçiyorum!

Ne anlatıyor?

Dolunay, yıllar sonra bulduğu ikiz kardeşi Çiçek ile zaman geçirip, yılların hasretini giderirlerken en sonunda Dolunay’ın sınavı için uçağa binip gitmesi gerekir. Ama işler olması gerekenden farklı bir şekilde gerçekleşir. Dolunay’ın kendisi ve Çiçek için aldığı bordo çantalar karışınca ve bu olayın sonradan fark edilmesiyle işler daha da bir çıkmaza girer. En sonunda Dolunay’ın aklına gelen fikirle işe koyulmaya başlarlar. Dolunay’ın fikri ne mi? İkizlerin yer değiştirmesi… Yani Dolunay Çiçek’in yerine, Çiçek de Dolunay’ın yerine geçecektir. Bu ikili hiç alışık olmadıkları hayat koşullarına nasıl uyum sağlayacaklar? Ya da uyum sağlayabilecekler mi?

Benim düşüncelerim neler?

Hep böyle söylüyorum ama bir daha söyleme gereği duyacağım maalesef. Kitaplar arası karşılaştırmayı hiç sevmem ama bu kitap diğer iki kitaptan çok ama çok daha güzel olmuş! Gerek verdiği mesaj olsun gerek cümleleriyle gerekse karakterleriyle, bu kitap tek kelimeyle efsane olmuş. Statü farklılıklarına değinen ve bir sürü güzel mesajla bezenmiş bu kitapta hepimizin kendi yaşamından birçok şey göreceği mükemmel bir kurgu oluşmuş. Her bir sayfasını zevkle okudum. İnsanların hayatın değerini daha çok bilmesi, yaşamı sevmesi, aslında kim ne durumda ne maddiyatta olursa olsun herkesin birtakım problemleri olduğunu ama her birimiz birbirimizle yardımlaşsak bunların üstesinden gelebileceğimize değinen her bir satır, her bir cümle ve her bir kelimesine hayran kaldım doğrusu. Çok iyiydi ama eğer eleştirmek için kendimi biraz zorlarsam sadece Çiçek ve Dolunay’ın nasıl yıllar sonra birbirini bulduğunu öğrenmek isterdim. Ama çok mühim bir şey değil bu da çünkü olaylar o kadar akıcı ki bunu öğrenme isteğim o kadar da körüklenmedi.

Siz “02.02 Ayçiçeği Karnavalı” kitabını okudunuz mu? Okuduysanız beğendiniz mi? Umarım bu incelememden hoşnut kalmışsınızdır. Kendinize iyi bakmanız ve sevgiyle kalmanız dileğiyle!

00.00 Biri Sizi Düşünüyor kitabına yaptığım inceleme: Tıklayınız  
01.01 Bugün  Adımı Sen Koy kitabına yaptığım inceleme: Tıklayınız

Bu arada GoodReads adlı platforma üye oldum. GoodReads hesabıma ulaşmak için tıklayınız.

Bu kitaba puanım: 9/10

Alıntılar

“Kaybetme olasılığın olmadığı sürece kazanmanın bir anlamı olmadığını bu masada öğreniyordum, her ne için olursa olsun…”

“Kaç kişi şimdi durduğu yerde, böylece yatarken ya da otururken bir pencerenin ardında, otobüs koltuğunda, başka bir hayatın hayalini kurmuyordu? İyi ya da kötü, zengin ya da yoksul, hiçbirimiz hayatlarımızdan memnun değildik ama belki de bunun asıl sebebi, kendimizden memnun olmamamızdı.”

“Ama bencillik iyidir, benciller her zaman ilerler, durup yardım edenler her zaman geri kalır.”

“Parayla mutluluğu satın alabilirsin. İnsanların sana kibar davranmasını, sana gülümsemesini ya da seni dinlemesini sağlayabilirsin, öte yandan paran yoksa kendinden vermek zorundasın. Alamadığın, sahip olamadığın her şey için kendinden veriyorsun. Hayalleriniz, umudunuz, ruhunuz, insanlığınız… elde edemedikleriniz arasında yok oluyor bunlar.”

“Asıl sorun insanların hayatta kalma çabası ve birbirine karşı sabırsızlığıydı. Sadece yaşamak için çabalıyorlardı ama hiçbiri, gerçekten yaşamıyordu. Yüzlerinde gram hayat belirtisi ya da tebessüm yoktu. Mutsuzluk içinde, sadece para kazanmaya odaklanmışlardı.”

“O zaman da merak ederdim, tüm bu koşturan insanlar, acaba gerçekten bir yere varabiliyorlar mıydı?”

“İnsan, bir sürü şeyle baş edebiliyordu ama ulaşamadıkları, bir çıkmaz sokak gibi çaresiz bırakıyordu.”

“Hayatın, bir insandan kendisini çalması mümkün müydü?”

“Ah şu fütursuzca ölçüp biçtiğimiz adalet terazilerimiz…”

“Küçük hatta küçücük şeylerin insana kendini dev gibi hissettirmesi mümkün müydü?”

“Ne tuhaftı, hayatta kalmak için çalışıyor ama hayatı görmezden geliyorlardı.”

“Sevilmek, ikisinin de umurunda olmamıştır bence. Çünkü ikisi de yaptığı şeyden vazgeçmemiş. Oysa ben, insanların sevilmek istedikleri zaman çok fazla şeyden vazgeçtiklerine şahitlik ettim.”

“Terk eden insanlar hep böyleydi, çeker giderlerdi ama sizden aldıkları hiç bitmezdi. Yokluklarıyla bile var olmaya devam ederlerdi.”

“Keşke hatalarımıza da bakım yaptırabilsek.”

“Bazen sahip olduğunuz şeylere aslında o kadar da sahip olamıyordunuz. Bu sizin sahip olduklarınızdan çok, kendinizi neye ve nereye ait hissettiğinizle ilgiliydi.”

“İnsanlar hissettiğiniz şeyi bilebilirlerdi ve bunda sorun yoktu ama siz onların bildiğini bilmediğiniz sürece.”

“Her şeyi olan insanların aslında hiçbir şeye sahip olmadıklarını duymadın mı?” 

“Bu başarı ve başarısızlık, güzellik ya da çirkinlik, büyük küçük her şeyle ilgiliydi. Daha zengin olmak, daha güzel olmak, daha başarılı olmak… Hiçbir şey insanı artık diğerinden ayırmıyordu, insanlık hayatın içinde öyle bir boyuta evrilmişti ki herkes, kim olursa olsun, kendi mücadelesini veriyordu. Daha fazlasının insanlığı unutturduğunu görmüştüm, daha azının ise insan olmaya yetmediğini.”

“İnsan olmak kolay değil, hele ki insanca yaşanabilecek bir toplum düzeni yoksa.”

“Gece burada tek başına bir adam düşün, işte ya kitap okuyor ya da bir şeyler düşünüp öylece oturuyor. Bazen düşüncelerini birine söylemek ister doğru mu yanlış mı diye ama kimsesi yoktur işte. Bir şey görünce bile onu gördüğünden tam emin olamaz, gösterecek kimsesi olmadığından.”

“Yatakhanede kağıt oynuyorlar ama ben zenci olduğum için onlarla oturup kağıt oynayamam. Kokuyormuşum ben, öyle diyorlar. Sana bir şey söyleyeyim mi, aslında bakarsanız siz de bana kokuyorsunuz.”

“Mutsuz bir ruh mikroptan daha çabuk öldürür.”

“Bazen hepimizin başka yollara sapması gerekiyordu, yaşadığımız andan kopup uzaktan bakmak gerekiyordu kendimize, böylece aslında kim olduğumuzu ve kim olmadığımızı da görebilecektik.”