Bülbülü Öldürmek | Kitap Yorumu

Hepinize selamlar. Bugün sizlere Harper Lee’nin yazdığı “Bülbülü Öldürmek” isimli kitabı inceliyorum. Umarım bu incelemem sizler için yararlı olur.

Ne anlatıyor?

Scout ve Jem isimli iki kardeş, kendi küçük mahallelerinde yaşıyor ve sakin bir yaşam sürüyorlardır. Babalarıyla beraber ortak bir yaşantı süren bu ikilinin başlarına gelen olayları, çocuk kalbiyle hissettiklerini ve çocuk aklıyla düşünüşlerini okuyoruz.

Bu sıradan ve huzurlu yaşam günün birinde avukat olan babalarının bir “zenci”yi mahkemeye karşı savunmak üzere görevlendirilmesi üzerin son bulur. Irksal ayrımların olduğu bu dönemde beyaz bir adamın bir siyahiyi savunması büyük olay yaratır ve bu çocukları da etkiler.

İnsanların zihin yapısı ve acımasızlıklarıyla erken yaşta tanışmak durumunda bırakılan Scout ve Jem, yaşadıklarını bizlere aktarıyor.

Benim düşüncelerim neler?

Kitap aslında birçok mesajı bünyesinde barındırıyor. Sınıf farklılıklarının insanların birbirlerine davranışlarını nasıl etkilediği, kültür farklılıkları ve bunların yarattığı çatışma, ailenin karakter oluşumu ve gelecek üzerine etkisi. Özellikle bu ailenin karakter oluşumu üzerindeki etkisini ilk sayfalarda Scout ile öğretmeni arasındaki münakaşadan anlıyoruz.

Mahalledeki insan tiplemeleri, kasaba yaşantısı ve kadın ile erkeğe yüklenen roller de kitap boyunca bizleri düşündürtüyor ve bunları birçok cümleyle gözlemlememize olanak sağlıyor.

Çocukların annelerinin yokluğuyla babalarına sıkı sıkı tutunmaları ve bir annenin yokluğunun ne gibi durumlar yarattığını da görebiliyoruz.

Babaları kendilerine bir insanı insan olduğu için sevebilmeyi, kimseyi yargılamamayı ve her zaman doğruların peşinden gitmeleri konusunda idealist görüşlerle büyütürken bir yandan toplumun dayattığı normlarla yüz yüze gelen çocukların bir nevi hayatla ve adaletle olan mücadelelerini okuyoruz. Aynı zamanda bazen kötü sandığımız bir şeyin gerçek iyi, bazense iyi sandığımız bir şeyin gerçek kötü çıkabileceğini de öğreniyoruz.

Özellikle çocukların oyunlarını ve düşünce yapısını okurken huzur bulduğum bir kitap oldu. O kasaba havası ise burnumda tüttü. İçerdiği mesajlarla da gönlümde güzel bir yere sahip oldu “Bülbülü Öldürmek”.

Siz “Bülbülü Öldürmek”i okudunuz mu? Sizin düşünceleriniz neler?

İncelememi okuduğunuz için teşekkür ederim. Kendinize çok dikkat edin, sağlıcakla kalın…

Bu kitaba puanım: 7/10

Alıntılar

“Bir insanı anlayabilmek için, o insanın baktığı açıdan bakmayı becerebilmelisin...”

“Ama bazen bir adamın elindeki İncil... Babanın elindeki viski şişesinden daha tehlikeli olabilir.”

“Bazı adamlar vardır, o adamlar... Öbür dünyayla o kadar meşguldürler ki bu dünyayı da yaşamayı beceremezler.”

“Atticus bana, sıfırları atarsak geriye gerçekler kalır demişti.”

“Hepimiz biliyoruz ki, bazı insanların bizi inandırmaya çalıştıkları gibi insanlar eşit yaratılmamıştır... Bazıları ötekilere göre daha zekidir, bazı insanlar doğuştan kazanılmış daha fazla olanağı sahiptir, bazı insanlar ötekilere göre daha fazla para kazanır, bazı kadınlar başka kadınlara göre daha iyi kek yapar... Bazı insanlar pek çok başka insanın normal kapsama alanı içine girmeyen yeteneklere sahiptir. Ama bu ülkede insanlar ancak bir tek durumda eşit yaratılmış kişiler haline gelirler - bir yoksulu Rockefeller Ailesi'nin bir derdiyle, bir budalayı Einstein ile, cahil bir kişiyi bir kolej müdürüyle eşit gören tek bir kurum vardır. Bu kurum da, baylar, hukuk kurumudur.”

“Yalnızca tek bir tür insan varsa, o zaman neden hiç geçinemiyorlar? Hepsi birbirine benziyorsa, niçin özel bir çaba harcayarak birbirlerini aşağılıyorlar, Scout, galiba bir şeyleri anlamaya başlıyorum.”

“Başka insanların çoğunluğunun düşüncelerinden bağımsız hareket eden tek şey insanın vicdanıdır.”

“(...) birinin kötü olduğunu düşündüğü bir şeyle seni nitelendirmesi hiçbir zaman hakaret değildir. O kişinin ne kadar zavallı olduğunu gösterir, seni incitmez.”