İlham Mimi | Mim

Hepinize selamlar! Bugün Taha Akkurt’un başlatmış olduğu “İlham Mimi” adlı mim fazlasıyla ilgimi çektiği için ve ilk defa bir mim yazısı yazacağım için hemen işe koyulmalıyım dedim ve başladım yazmaya. Umarım cevaplarımı beğenirsiniz. O zaman hemen yazıma geçelim!

Taha Akkurt’un İlham Mimi’ne ulaşmak için: İLHAM MİMİ

1) Hayatınızda Şikâyet Ettiğiniz Şeyler Nelerdir?

Bu soru bana bundan birkaç yıl önce sorulmuş olsaydı kesinlikle 50 maddeyi geçebilecek bir liste çıkardı karşınıza. Ama bu birkaç yıl önceki bene değil, şimdiki bene soruluyor. Şimdiki benim listemde ise 2 madde zar zor vardır. O iki maddenin de hayatımı şekillendirmesine asla izin vermiyorum. Örneğin eskiden olsa gözlüğüm yüzünden spor müsabakalarında hiçbir şey yapamadığımı söyler dururdum. Hala da arada söylüyorum. Veya gözlüğüm yüzünden yatarak televizyon izleyemediğimi ve yanımda sürekli gözlük bezi ve spreyi taşıdığımı söyleyip insanların kafalarını ütüleyebilirdim. Ama sonra fark ettim ki bunlar şikâyet bile edilemeyecek kadar gereksiz konular. Daha doğrusu fazlasıyla gereksiz takıntılar. Sadece bu konuda değil, tüm problemlerim aslında hayatımdan şikayet edecek kadar önemli değil. Matematik çözememem ve daha birçoğu… :)

Hiçbirinden şikâyet edemem. İnsanlar ağır sağlık sorunlarıyla doğup büyüyorlar. Ama onlar bile hayatlarından şikâyet etmiyorlar. Hayata tutunup istedikleri şeyleri yapıp mutlu oluyorlar ve umutsuzluğa kapılmıyorlar. Gözleri görmeyip kitap yazıyorlar, kulakları duymayıp şarkı besteliyorlar… Bunlar gibi güzel ve önemli örnekler varken hayatımdan şikâyet etmem gerçekten hiç hoş olmaz. Bu yüzden hayatımda gereksiz yere şikâyet ettiğim her şeyin daha kötüsünü düşünerek halime şükrederim. Herkes yaşadığı hayata sımsıkı sarılmalı ve ondan şikâyetçi olmamalıdır. Çünkü hayat şikayetçi olunamayacak kadar güzel ve kısa.

2) Rutine Girdiğinizi Fark Ettiğinizde Ne Yaparsınız?

Eğer rutine girdiğimi düşünürsem hiç yapmadığım veya hep yapmak istediğim şeyleri yapıp kendime o günlük izin veririm. Veya rutine girmemek için her zaman yaptığım şeylerde küçük ve beni mutlu edecek değişiklikler eklerim. Günümün verimli geçmesini sağlarım. 

3) En Son Hayatınızda Yaptığınız Önemli Değişiklikler 

Nelerdir?

Hayatımda beni mutsuz eden veya fikirlerimi önemsemeyen, kendini üstün gören insanları hayatımdan çıkartmaktı sanırım. Bu çok yakınımda olan biri olsa da daha huzurlu ve mutlu olduğumu hissettim. Çünkü negatif enerji negatif enerjiyi çeker. Ve ben hayata pozitif yaklaşmayı istediğimden ve sevdiğimden dolayı bu tür insanlardan uzaklaşmak benim için iyi bir karar oldu.

4) Motivasyon Olarak Düştüğünüzde Sizi Ayağa Kaldıran, Size  İlham Veren Şey Nedir?

Eğer motivasyon olarak düşmüşsem iyi olduğum, yaparken mutlu hissettiğim, becerikli olduğum işleri veya anıları hatırlayıp kendime “Kötü olan ve seni üzen şeylere değil, becerebildiğin ve severek yaptığın şeylere ağırlık ver” diyerek aslında her işte dört dörtlük olamayacağımı ve herkesin kusursuz olamayacağını hatırlatırım. Bu bana iyi gelir ve kendimi rahatlamış hissederim.

5) Hayat Mottonuz Nedir?

“Sadece iki günümüz var yaşamak için bu iki günü de aşağılık heriflerin önünde diz çökerek geçirmeye değmez.” Sözü sanırım benim sloganım.  Çünkü bu söz bana istemediğim veya hoşuma gitmeyen hiçbir şeyi yapmamam için bir teşvik gibi adeta. Aynı zamanda bu cümlede geçen “iki gün” kelimesini de bugün ve yarın olarak alabiliriz. Geçmişe odaklanarak hiçbir şeyi çözemeyeceğimizden dolayı geleceğe umutla bakıp anı yaşamalıyız –bunu düşünmemi sağlayan “Renkli Düşler Sahnesi adlı kitaptır incelememin en sonunda linkini bulabilirsiniz-.

Evet benim cevaplarım bunlar. Umarım hoşunuza gider. Taha Akkurt’un canının sıkkın olduğunu öğrendim ve ona notum şudur ki hayatta arada sırada nedenini bile dahi bilmediğimiz çoğu şey canımızı sıkar. Bu can sıkıntısı kimi zaman uzun sürer kimi zaman ise kısa. Ama hayatta hiçbir şey için canını sıkmaman ve problemlerine çözüm bulman dileğiyle! :) 

Bugünlük bu kadardı diğer bir yazımda görüşmek dileğiyle. Kucak dolusu sevgiler değerli okuyucularım!

Renkli Düşler Sahnesi kitabı incelemem: RENKLİ DÜŞLER SAHNESİ